Kultura
Na rynku dostępna jest kolejna publikacja opisująca i ilustrująca bogato historię okolic Kryłowa. Po wydanym jakiś czas temu dokumencie na temat kryłowskiej parafii, przyszedł czas na "Cmentarze Kryłowa i okolic".
W książce, na 136 stronach opisana, opisana jest historia wszystkich cmentarzy, a nawet pojedynczych mogił. Autor uwzględnił w opisie miejsca pochówków wiernych wielu wyznań, stąd też znajdziemy tu opisy cmentarzy rzymskokatolickich, unickich, żydowskich oraz prawosławnych.
Czytaj więcej: Henryk Żurawski "Cmentarze Kryłowa i okolic"
Kto to jest chachał?
Chachoł, Chochoł, Chachły, Chacheł, Chachłaczka to obraźliwe określenie osób posługujących się językiem ukraińskim, używana przez Rosjan i inne narody byłego Związku Radzieckiego a także rosyjskojęzycznych mieszkańców Ukrainy.
Nazwa pojawiła się w XIX wieku, prawdopodobnie pochodzi od tradycyjnej kozackiej fryzury - osełedca, nazywanego przez Rosjan "chachłem" - kogucim grzebieniem.
Czy wiecie, że istnieje język chachłacki?
To potoczne określenie różnych gwar wschodniosłowiańskich, używanych obecnie głównie przez ludność prawosławną zamieszkującą obszar wschodniej Białostocczyzny, zaliczanych najczęściej do dialektów języka ukraińskiego, różniących się jednak od niego wieloma cechami fonetycznymi i morfologicznymi i zawierających zazwyczaj liczne wpływy z sąsiednich języków: polskiego, rosyjskiego, białoruskiego.
Czytaj więcej: Chachły
Jest w starej muzyce jakaś iskra,
która zadziwia duszę i chwyta za serce!
Pieśń"Бродяга" to tradycyjna rosyjska pieśń ludowa. Oryginalny tytuł rosyjski brzmi "Na dzikich stepach za Bajkałem" - "По диким степям Забайкалья". Wersja spolszczona "Bradziaga" czyli "Włóczęga".
Pieśn ta zdobyła wielką popularność w początkach XX wieku. Zaś w środowisku więziennym Syberii bytowała już od lat 80 wieku XIX.
Jej autor nie jest dokładnie znany. W dyskografii, która datuje się od początku wieku XX występuje zwykle pod tytułem Бродяга a jako autora słów wymienia się I. K. Kondratiewa (ros. И. К. Кондратьев). Pieśń występuje w wielu wersjach, które rożnią się słowami i melodią.
Czytaj więcej: Bradiaga - stara rosyjska pieśń
Wędzenie to przekazywana z pokolenia na pokolenie sztuka ochrony mięs przed zepsuciem.
Dawniej wędzenie było nieodzowną częścią konserwacji mięs, nie było bowiem lodówek, zamrażarek i innych wynalazków techniki. Dziś ta sztuka zanika i mało kto wie już jak należy dobrze uwędzić szynkę czy boczek na świąteczny stół.
Solidne korzenie wędzenia przetrwały jeszcze na wsiach, tam ludzie ciągle jeszcze przygotowują wyroby mięsne: domową kiełbasę, boczek, szynkę i wiele innych podrobów jak kaszanka czy salceson.
Wędzonki przygotowuje się najczęściej z surowców peklowanych. Składniki dymu działają bakteriobójczo, co w połączeniu z odparowaniem wody i solą zawartą w mięsie daje efekt utrwalający, stwarzając niekorzystne warunki dla rozwoju bakterii, zwłaszcza gnilnych.
W moim rodzinnym domu odkąd pamiętam przygotowuje się własne wędliny i piecze swojski chleb. Dziś chciałabym podzielić się z Wami opowieścią jak to się robi, jakie drzewo należy przyszykować do wędzenia, jak w łatwy i prosty sposób zrobić wędzarnie itd.
Chcecie posłuchać? Zapewne interesuje Was jak domowym sposobem, bez wielu przemyślnych technik uwędzić kiełbasę czy szynki. Wystarczy tylko trochę chęci :)
ZOBACZ BOGATĄ GALERIĘ ZDJĘĆ
na czym polega wędzenie,
jakiego drewna użyć do wędzenia, aby uzyskać odpowiedni smak
i zapach wędzonek,
dlaczego wiśnia i dąb są najczęściej stosowane przy wędzeniu,
dlaczego do wędzenia nie stosuje się drzew iglastych, no może oprócz jałowca,
jak szybko i tanio zbudować przydomową wędzarnię (wędzarkę),
jak i z czego zrobić kije wędzarnicze oraz wiele innych, cennych rad,
Czytaj więcej: Sztuka wędzenia mięs
Medycyna ludowa - znamy różne opowieści o jej niezwykłej mocy. I choć terapie medycyny ludowej, ziołolecznictwa nie mieszczą się w kanonach XXI wieku to sa naprawdę pomocne. Czasami ciężko określić jak to się dzieje, że wiejskie obrządki takie jak stawianie baniek czy świecowanie uszu leczą...cóż może warto by tu zacytować pewien fragment:
"Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko.
Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu, widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce;
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu! Miej serce i patrzaj w serce!"
Czytaj więcej: Szeptucha
Rozalia Cios (z domu Demendecka) urodziła się w Oszczowie na Lubelszczyźnie. Obecnie pani Rozalia mieszka i tworzy w Hrubieszowie.
SAMOTNY STOJĘ NAD BUGIEM
Samotny stoję nad Bugiem, a w oczy prószy mi śnieg,
ukradkiem ocieram łzy i patrzę na drugi brzeg.
Chociaż jest mgława zadymka, staram się wejrzeć w dal,
tam bliscy pozostali, jak mam wyrazić swój żal?
A jeszcze wcale niedawno był jeden kraj, a nie "strony"
niestety, mocą grabieżców, brutalnie został podzielony.
Tylko ty jak dawniej, rzeko, wciąż płyniesz przez swe zakola,
proszę, zanieść wieść daleko, jaka spotkała nas dola.
Po tamtej stronie faszyści obozy zagłady mnożą,
a po naszej enkawudziści na "rozstrełkę" lub Sybir wywożą.
Z każdym dniem się pogarsza i coraz większa następuje trwoga,
kościoły w kluby zamieniają, chcą nam godność odebrać i Boga.
Po chłopsku twardo zaparci, na ojczystej ziemi wciąż trwamy
i chociaż bólem rozdarci na pewno się nie poddamy.
Dla was, samolubni mocarze, anglo - francuscy sojusznicy,
o litość prosić Boga będziemy w każdej przydrożnej kaplicy.
Ludwik Jankowski, Samotny nad Bugiem
Pamiętam, że utwór ten był w naszym regionie (gmina Dołhobyczów) wykonywany jako piosenka. Towarzyszyła mu piękna wzruszająca melodia. Nigdzie niestety nie znalazłam całego wykonania. Jeżeli ktoś jest w posiadaniu takiego nagrania to zapraszam do podzielenia się nim z nami, umieścimy je chętnie na stronie.
Tekst piosenki nadesłany przez naszego czytelnika, Pana Krzysztofa Haustow:
"...te słowa które ... podaje mój Ojciec śpiewał bardzo często a mieszkaliśmy w Hrubieszowie nad Bugiem ... ja wyjechałem do Jeleniej Góry ale nostalgia pozostaje za malowniczymi terenami które przewijają się w myślach... słowa te są oryginalne jak moja pamięć siega ojciec śpiewał mojej Mamusi, pamiętam dobrze lata sześćdziesiąte..."
I. Stoję samotny nad Bugiem i patrzę na drugi brzeg, wiatr wieje srebrzystym szronem, do oczu sypie mi śnieg.
Ref. Jak smutno stać nad ta rzeką co rozdzieliła los nasz, chociaż nie jesteś daleko, za Bug nie puszcza nas straż
II. Ja w życiu ciągle się śmiałem kiedy mówiłaś mi Ty, i w to uwierzyć nie chciałem, że skończą się nasze sny
że los nas kiedyś rozłączy samotną zostaniesz Ty, a z szczęścia któryś my mieli zostaną nam tylko łzy.
Ref. Jak smutno stać nad ta rzeką co rozdzieliła los nasz, chociaż nie jesteś daleko, za Bug nie puszcza nas straż.
Bardzo dziękujemy za nadesłanie nam oryginalnych słów piosenki.
|
Napisz artykuł
I Ty możesz współtworzyć ten portal! Przygotuj artykuł,
prześlij do nas, a my
umieścimy go na stronie.
|
