Jest w starej muzyce jakaś iskra, która zadziwia duszę i chwyta za serce!
Pieśń"Бродяга" to tradycyjna rosyjska pieśń ludowa. Oryginalny tytuł rosyjski brzmi "Na dzikich stepach za Bajkałem" - "По диким степям Забайкалья". Wersja spolszczona "Bradziaga" czyli "Włóczęga".
Pieśn ta zdobyła wielką popularność w początkach XX wieku. Zaś w środowisku więziennym Syberii bytowała już od lat 80 wieku XIX.
Jej autor nie jest dokładnie znany. W dyskografii, która datuje się od początku wieku XX występuje zwykle pod tytułem Бродяга a jako autora słów wymienia się I. K. Kondratiewa (ros. И. К. Кондратьев). Pieśń występuje w wielu wersjach, które rożnią się słowami i melodią.
Gdzie Bajkał od morza tu sięga Przez śniegi, wichurę i noc Wędruje zgarbiony włóczęga Dźwigając przeklęty swój los
Na nim koszulka podarta Z mnóstwem rozmaitych łat Czapeczka na nim aresztanta I szary więzienny płaszcz
Uciekał z więzienia w noc ciemną W więzieniu za prawdę cierpiał By dalej iść nie ma już siły Przed nim rozpostarł się Bajkał.
Do brzegu Bajkału podchodzi Wspomina rodzinny swój dom Ostatkiem sił wsiada do łodzi Na wiosła zaciska swą dłoń
Dopływa, ktoś wyszedł go spotkać Ktoś czeka, on sercem już zgadł Ach, witaj mi matko najdroższa Czy stropi mój ojciec i brat Twój ojciec już dawno nie żyje
Zmarznięty przykrywa go grób A brat twój w dalekim Sybirze Kajdany mu dźwięczą u stóp
Gdzie Bajkał od morza tu sięga Przez śniegi, wichurę i noc Wędrował zgarbiony włóczęga Dźwigając przeklęty swój los
Wędrował zgarbiony włóczęga Dźwigając przeklęty swój los...
